گاهی آنقدر نگاهم را به نگاه گرفته ی قلم پیوند می زنم تا شاید چند جمله ای از تو بنویسم، ولی نمیشود

و تنها خاطره های خیس است که چشمان هر برگ خاطراتم را نمدار میکند. چقدر بی رحم شده ای!! هر

روز که بهانه ی پیدا کردن رد پای تو لا به لای کلبه های گرفته قدم میزنم، حقیقتی را می یابم که دلگیر

میشوم. و کاش میشد حرف هایی که از تو در کوچه های دلم مانده به بن بست نکشم و بازگو کنم ولی

نمیشود. عادت کرده ام که "سکوت" را نشکنم وقتی تنها کسی بود که مرا نشکست...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: